terça-feira, 1 de dezembro de 2009

L'Ouropa de ls 27 i las sues lhénguas


Bai a tener lhugar an Paris, n'Ounibersidade de Paris 7, de 3 a 5 de Dezembre, un "Colóquio" subre l'Ouropa de ls 27 i las sues lhénguas.

Quien querga saber mais subre esto puode ber eiqui: http://www.univ-paris-diderot.fr/pageActu.php?num=1951


I tamien se bai a falar un cachico de la lhéngua mirandesa. Quien querga ber l Programa stá eiqui - http://www.eila.univ-paris-diderot.fr/recherche/conf/ciel/e27l/fr/programme - i quien puoda aparecer por alhá será, por cierto, bien-benido(a).

quinta-feira, 19 de novembro de 2009

El princepicu


Acabo que recebiran "llionés", la traduçon de L princepezico. La nuossa lhéngua "armana", de l outro lhado de la frunteira política, ten assi esta obra que qualquiera mirandés puode porfeitamente ler, neilha ancuntrando, stou cierto, alguas de las cousas que mos armánan i, porque nó, alguas outras que fázen cun que seiamos outros.

Tamien li nun jornal que staba pronta la traduçon para mirandés, feira por Ana Afonso, cun la mano de mais alguns mirandeses i nó solo. Parabienes a todos i acá aguardamos, an forma de lhibro, la obra final.

L princepezico ye ua de las obras mais traduzidas nas lhénguas ditas "minoritárias", "minorizadas", "regionales", etc. A mi nun me spanta. Tratando-se d'ua obra donde stá bien clara la defréncia antre l mundo de ls grandes i de ls pequeinhos, ou melhor, la forma cumo uns i outros beien l mesmo mundo, parece-me "natural" que las lhénguas ditas "pequeinhas" quérgan neste speilho lhiterairo amostrar la sue bison d'un mundo que ye siempre l mesmo mas bisto cun outros uolhos.

I nun seriemos nós muito mais probres que nun fússen ls uolhos de l princepezico a mostrar-mos cumo son las cousas?

sexta-feira, 2 de outubro de 2009

Manifiesto

Hai arrimado a un anho que tubo lhubar an Oubiedo (Astúrias, Spanha) un ancontro donde se falou subre l passado, mas subretodo an ne feturo de las lhénguas i de las culturas nacidas de l antigo reino ástur.
Ende se falou de muita cousa mas dende saliu este manifiesto - qu'eiqui deixo -i que nun ye mais do qu'ua declaraçon d'antençones de lmuito que se puode benir a fazer a partir dessa stória quemun.
Las lhénguas sírben (debien serbir) para ounir i nó para debedir. Nesta altura d'acesas çcussones subre l feturo de la Tierra de Miranda, Dius querga que ls nuosso políticos seian capazes de mirar para este manifisto i ber nel ua "ginela d'ouportunidades" pa la nuossa tierra.

segunda-feira, 28 de setembro de 2009

La beleza de las lhénguas


Peguei hoije outra beç no Dictionnaire amoureux des langues de Claude Hagège, que saliu inda astanho. (Re)leio l’antrada subre la beleza de las lhénguas. I nun puodo star mais d’acordo cun l outor. Todas las lhénguas son guapas, mas todos nós gustamos mais desta ou daqueilha, indas que nun sábamos porquei. Mas tamien ye buona la tentatiba que l outor fai para splicar esse gusto ou solo l gusto. I las lhénguas alhá cuntínan, agarradicas als sous mundos i muitas deilhas a la spera qu’algun ou algua le querga amprestar la sue boç.

domingo, 13 de setembro de 2009

Lhéngua i política


Stá a chegar l tiempo de las eileiçones. Por estas alturas siempre aparécen uns i outros a defender la lhéngua mirandesa. A prometer mondos i fondos. Ye buono qu'aparéçan. Ye buono que se lhémbren de l mirandés indas que seia solo estas alturas. Mas ye pena que l mirandés - cumo todas las outras lhénguas - se deixe ambulber nestas guerras. L mirandés nun ye deste nien daquel, ye de quien s'anteressa por el i subretodo ye de quien l fala. Se ls eileitos de Miranda ténen mais fama do qu'outros dében-lo, an grande parte, a la lhéngua mirandesa, a la cultura i al património que la giente de la Tierra de Miranda fui capaç de criar i de traer até nós. Por isso, nun ye la lhéngua que precisa de ls políticos, son ls políticos que precísan de la lhéngua. Até stou an dezir qu´hai qu'apartar las lhénguas de la política i de ls políticos (tal cumo, an cierto sentido, hai que las apartar de ls lhenguistas!).
Seia cumo fur, la lhéngua i la cultura de la Tierra de Miranda merécen muito mais do que solo se lhémbren deilha de tiempos a tiempos. Precisa muito mais de que solo alguns se lhémbren deilha. I nun precisa nada de serbir cumo bandeira (solo) d'alguns porqu'eilha ye de todos i quier que todos steian cun eilha.

sábado, 11 de abril de 2009

Las lhénguas de l'Ouropa


Para quien puoda anteressar eiqui queda este anteressante sítio Web cun buonas andicações subre l assunto.


terça-feira, 13 de janeiro de 2009

Niebe


Niebe

La niebe abraça la tierra
Beilan farras
Giladas.

Son almas
Que se lhebántan
De l cielo
Eiterna morada.

I Dius
Pastor bien-amado
Assóma-se para ber
L sou álgido ganado
Nun baia el fugir
De l sou celestre cerrado.

Purmeiro
Queda abismado
Mirando i a cismar
(Por ber tanta alma beilando?)
Apuis manda l sol abrir
I cumo que por ancanto
Fai la niebe derretir
I las almas regressar.

sexta-feira, 9 de janeiro de 2009

Niebe i friu


Ye ua nuite de Eimbierno.
L cielo de un azul alto i strelhado cubre la preinada. L algodon an rama ampeçou lhougo pula manhana i todo l santo die fui bê-lo caer. Parecie sembrado a manadas. Nun era l purmeiro nebon de l anho mas era de certeza l mais fuorte. Cun l aire calhado, l lhençol branco stendiu-se debagarico i a sue buntade por toda la preinada. Las einormes farrapas íban pousando até nun quedar un palmo çtapado de tierra. L silêncio gilado de ls grandes nebones deixaba oubir l mais pequeinho bruído. Mas nada se oubie. La tierra parecie drumida. Ancantada por aquel ancanto.
– L nebon lhimpa la tierra, home! cumo dízen ls mais bielhos.
I alhá staba eilha, acunchegada al friu, calhada, cumo se stubisse spurgando todos ls males de las sues antranhas.
Apenas la nuite ampeçou a caer i lhougo la cisca de la sierra se lhebantou. Traie la cara gilada i sopraba cumo an sue casa. Capaç de tolher la nariç al mais pimpon! Las candeias de l cielo, assopradas por un airico de buona madrina, ardien inda cun mais coraije. Relhuzien tanto que solo podie ser para se acalcéren tamien eilhas, pensou Catalina, que acababa de se lhebantar por trás de l Cabeço de la Boldreira."
António Bárbolo Alves, Cuntas de la Tierra de las Faias

quinta-feira, 8 de janeiro de 2009

La bida de ls blogues


Hai muito tiempo qu'eiqui nun benie. Tanto tiempo qu'até se m'habie çquecido la direçon de l blogue! Mas tamien ye esta la bida de l blogues, deixan-se star assi queticos i apuis, un die, acá spéran por nós i nós tornamos a besitá-los i, quien sabe, a dar-les algua bida.
Desta beç, talbeç tenga sido l friu que se fai sentir alhá fuora i fai estes dies mais ancalamunhados do que nunca que dou ganas d'eiqui tornar. Ou haberan sido estes retratos - http://www.flickr.com/photos/33537308@N05/ - que me dórun essas ganas de benir eiqui acalcer un cachico mais la tierra que tanto precisa de nós.
Seia cumo fur ye siempre tiempo d'agradecer a la tierra i tamien a quien ye capaç de fazer estas obras d'arte.