Lhéngua i política

Stá a chegar l tiempo de las eileiçones. Por estas alturas siempre aparécen uns i outros a defender la lhéngua mirandesa. A prometer mondos i fondos. Ye buono qu'aparéçan. Ye buono que se lhémbren de l mirandés indas que seia solo estas alturas. Mas ye pena que l mirandés - cumo todas las outras lhénguas - se deixe ambulber nestas guerras. L mirandés nun ye deste nien daquel, ye de quien s'anteressa por el i subretodo ye de quien l fala. Se ls eileitos de Miranda ténen mais fama do qu'outros dében-lo, an grande parte, a la lhéngua mirandesa, a la cultura i al património que la giente de la Tierra de Miranda fui capaç de criar i de traer até nós. Por isso, nun ye la lhéngua que precisa de ls políticos, son ls políticos que precísan de la lhéngua. Até stou an dezir qu´hai qu'apartar las lhénguas de la política i de ls políticos (tal cumo, an cierto sentido, hai que las apartar de ls lhenguistas!).

Seia cumo fur, la lhéngua i la cultura de la Tierra de Miranda merécen muito mais do que solo se lhémbren deilha de tiempos a tiempos. Precisa muito mais de que solo alguns se lhémbren deilha. I nun precisa nada de serbir cumo bandeira (solo) d'alguns porqu'eilha ye de todos i quier que todos steian cun eilha.