terça-feira, 13 de janeiro de 2009

Niebe


Niebe

La niebe abraça la tierra
Beilan farras
Giladas.

Son almas
Que se lhebántan
De l cielo
Eiterna morada.

I Dius
Pastor bien-amado
Assóma-se para ber
L sou álgido ganado
Nun baia el fugir
De l sou celestre cerrado.

Purmeiro
Queda abismado
Mirando i a cismar
(Por ber tanta alma beilando?)
Apuis manda l sol abrir
I cumo que por ancanto
Fai la niebe derretir
I las almas regressar.

sexta-feira, 9 de janeiro de 2009

Niebe i friu


Ye ua nuite de Eimbierno.
L cielo de un azul alto i strelhado cubre la preinada. L algodon an rama ampeçou lhougo pula manhana i todo l santo die fui bê-lo caer. Parecie sembrado a manadas. Nun era l purmeiro nebon de l anho mas era de certeza l mais fuorte. Cun l aire calhado, l lhençol branco stendiu-se debagarico i a sue buntade por toda la preinada. Las einormes farrapas íban pousando até nun quedar un palmo çtapado de tierra. L silêncio gilado de ls grandes nebones deixaba oubir l mais pequeinho bruído. Mas nada se oubie. La tierra parecie drumida. Ancantada por aquel ancanto.
– L nebon lhimpa la tierra, home! cumo dízen ls mais bielhos.
I alhá staba eilha, acunchegada al friu, calhada, cumo se stubisse spurgando todos ls males de las sues antranhas.
Apenas la nuite ampeçou a caer i lhougo la cisca de la sierra se lhebantou. Traie la cara gilada i sopraba cumo an sue casa. Capaç de tolher la nariç al mais pimpon! Las candeias de l cielo, assopradas por un airico de buona madrina, ardien inda cun mais coraije. Relhuzien tanto que solo podie ser para se acalcéren tamien eilhas, pensou Catalina, que acababa de se lhebantar por trás de l Cabeço de la Boldreira."
António Bárbolo Alves, Cuntas de la Tierra de las Faias

quinta-feira, 8 de janeiro de 2009

La bida de ls blogues


Hai muito tiempo qu'eiqui nun benie. Tanto tiempo qu'até se m'habie çquecido la direçon de l blogue! Mas tamien ye esta la bida de l blogues, deixan-se star assi queticos i apuis, un die, acá spéran por nós i nós tornamos a besitá-los i, quien sabe, a dar-les algua bida.
Desta beç, talbeç tenga sido l friu que se fai sentir alhá fuora i fai estes dies mais ancalamunhados do que nunca que dou ganas d'eiqui tornar. Ou haberan sido estes retratos - http://www.flickr.com/photos/33537308@N05/ - que me dórun essas ganas de benir eiqui acalcer un cachico mais la tierra que tanto precisa de nós.
Seia cumo fur ye siempre tiempo d'agradecer a la tierra i tamien a quien ye capaç de fazer estas obras d'arte.